Staw skokowy
Staw skokowy górny
(staw skokowo-goleniowy, łac. articulatio talocruralis)
Połączeniem stopy i goleni jest staw skokowo-goleniowy, składający się z kości piszczelowej i strzałkowej oraz kości skokowej.
Staw skokowy jest miejscem częstych urazów skrętnych w trakcie których może dojść do złamań i uszkodzeń wiezadłowo-torebkowych.
Przeważnie widoczne są naciągnięcia lub naderwania tkanek miękkich, które nie powodują trwałych uszkodzeń i są leczone przez krótkotrwałe unieruchomienie w stabilizatorze lub gipsie.
W bocznym kompleksie więzadłowo-torebkowym mogą być zerwane więzadła, głównie więzadło strzałkowo-skokowe przednie, powodujące niestabilność stawu skokowego. Uszkodzenia takie powodują uszkodzenia wtórne i wcześniejsze zmiany zwyrodnieniowe.
orteza typu but Aircast Walker
rtg dynamiczne prz zerwanych więzadłach stawu skokowego
staw skokowy artroskopia
staw skokowy kotwica w kostce bocznej po operacji więzadeł
Operacja przeprowadzana jest artroskopowo lub na otwarto, pooperacyjnie staw skokowy jest unieruchomiony 6-8 tyg. w stabilizatorze lub bucie typu Aircast Walker (w ostateczności w gipsie). Szwy usuwa się po 10-14 dniach. Chodzenie o kulach minimum 2 tygodnie.
Przy długotrwałych przeciążeniach (sport) i po urazach możliwe są przerosty błony maziowej i nadbudowy kostne (przeważnie kości piszczelowej i skokowej), tu ma zastosowanie artroskopia. Po zabiegu nie ma konieczności unieruchomienia stawu, ale odciążanie o kulach nawet kilka tygodni.
staw skokowy rany po artroskopii
staw skokowy artroskopia kostka boczna
Przy zaawansowanych zmianach zwyrodnieniowych leczenie artroskopowe nie przynosi długotrwałej poprawy dolegliwości. W zależności od sytuacji i oczekiwań pacjenta możliwa jest protezoplastyka (sztuczny staw) lub artrodeza (usztywnienie stawu).
staw skokowy artroza i ciała wolne
staw skokowy artroskopia artroza
staw skokowy po protezoplastyce
staw skokowy blizna po ptotezoplastyce
Dolegliwości bólowe mogą być także spowodowane tzw. ostrogami czyli naroślami kostnymi , szczególnie kości piętowej. Widzimy ostrogi górne przy przyczepie ścięgna Achillesa (pięta Haglunda) i dolne przy przyczepie rozcięgna podeszwowego.
Ostrogi są wyrazem przeciążeń danego przyczepu, czyli skutkiem, a nie powodem schorzenia. W większości przypadków leczenie zachowawcze przynosi poprawę dolegliwości. Stosujemy wkładki do butów, falę uderzeniową z krioterapią, laser/ultradźwięki/krioterapię I w ostateczności “blokady” sterydowe.
W bardzo rzadkich przypadkach stosujemy leczenie operacyjne: usunięcie narośli kostnych chirurgicznie w ramach operacji jednego dnia. Przy uszkodzeniach ścięgna Achillesa mogą być konieczne kotwice wzmacniające przyczep ściegna.
ostrogi kości piętowej
po usunięciu ostrogi kości piętowej i wzmocnieniu śc. Achillesa – kotwica