Kolano

Łąkotki

łąkotki: 4 boczna, 5 przyśrodkowa

Łąkotki kolana (boczna : ML i przyśrodkowa: MM) są z tkanki łącznej włóknistej, ułożone między kłykciami kości udowej i piszczeli. Ich funkcja to powiększenie powierzchni obciążanych i amortyzowanie sił działających na kolano, czyli pracują jak „resory”. Narażone na uszkodzenia najbardziej podczas urazów skrętnych kolana (narty, piłka nożna itd.), ale także w wyniku długotrwałych przeciążeń i niestabilności kolana.

uszkodzenie łąkotki widoczne podczas zabiegu: test haczykiem artroskopowym

Diagnostyka łąkotek to badanie kliniczne i obrazowe np. USG lub rezonans magnetyczny, rtg jest niewystarczające.

Leczenie zachowawcze, czyli różne formy rehabilitacji, często nie przynoszą poprawy dolegliwości. W ostatnich latach objecujące wyniki mają ostrzyknięcia osoczem bogato płytkowym (inne synonimy = czynniki wzrostu=PRP) pod kontrolą USG, jednak dobre wyniki widzimy tylko przy małych i stabilnych oraz świeżych uszkodzeniach przytorebkowych.

Przy uszkodzeniach niestabilnych z przemieszczaniem się fragmentów łąkotki może dojść do blokad kolana, w takim przypadku jest niemożliwy lub utrudniony pełny wyprost kolana.

Nierzadko pojawia się „płyn w kolanie” jako forma obronna błony maziowej.

Powyżej przedstawiam uszkodzenia łąkotki – możliwe formy

Leczenie niestabilnych uszkodzeń łąkotek to artroskopowe zaopatrzenie: w miarę możliwości próbuje się zachować naturalne struktury, czyli stabilizuje się oddzielone fragmenty implantami lub szwami. Wygojone uszkodzenia łąkotek pozwalają ponownie na właściwe ich działanie chroniące powierzchnie stawowe.

Są jednak uszkodzenia bez możliwości ich naprawy, wtedy usuwa się niestabilne fragmenty łąkotki, w zależności od rozmiaru ubytku masy może dojść do redukcji amortyzowanie obciążeń i w konsekwencji do wcześniejszych zmian zwyrodnieniowych, czyli uszkodzeń chrzęstnych. W takich przypadkach sama artroskopia może być niewystarczająca i dodatkowo stosuje się tzw.osteotomię .

Stabilizacja uszkodzeń łąkotki wymaga ochrony procesu gojenia, większość operatorów zaleca stabilizator z ograniczeniem ruchu na kilka tygodni. Standardowo 3 tygodnie w wyproście z ćwiczeniami wzmacniającymi głównie mięsień czworogłowy. Następne 3 tygodnie jest ograniczone zgięcie do 90 stopni. Przy usunięciu części łąkotki nie ma potrzeby stabilizatora i ograniczenia zakresu ruchu.

Leczenie operacyjne: artroskopia, pobyt w szpitalu 1-2 dni, usunięcie szwów 7-14 dni po zabiegu, chodzenie o kulach, ewentualnie stabilizator.

Łąkotka stabilizowana implantem Fastfix