Schorzenia barku

Zwichnięcie stawu ramiennego (luxatio humerii)

Zwichnięcie to brak kontaktu kości tworzących staw spowodowane przemieszczenie powierzchni stawowych . Przy urazach barku 30% to właśnie zwichnięcia. U mężczyzn występują zwichnięcia 4-5 razy częściej jak u kobiet. U młodych pacjentów przy zwichnięciu widzimy oderwanie obrąbka panewki w strefie przednio-dolnej (wygląda to jakby opona spadła z felgi) w 95%. Pierwszy opis tego mechanizmu przypisuje się chirurgom Perthes (1905, Niemcy) i Bankart (1923,Anglia). W literaturze nazywamy uszkodzenie tego typu uszkodzeniem Bankarta, który opisał także metodę operacyjną. Starsi pacjenci (po 40 r.ż.) mają dodatkowo uszkodzenia stożka rotatorów lub złamanie guzka większego kości ramiennej. Podczas przedniego zwichnięcia dochodzi do wgniecenia tylnej strefy kostnej głowy kości ramiennej tzw. złamania Hill-Sachs`a (nazwa Hill-Sachs`a: radiolodzy z USA, opis uszkodzenia w 1940).

Przy uszkodzeniu obrąbka panewki u 95% pacjentów następuje kolejne zwichnięcie. Nie wolno mylić niestabilności pourazowej z tzw. wrodzonymi zwichnięciami (wrodzone zmiany stawu ramiennego). Często słyszymy o tzw. nawykowym zwichnięciu barku: najczęściej jest to pourazowa niestabilność stawu ramiennego z uszkodzeniem obrąbka panewki i kolejnymi zwichnięciami.

Zwichnięcie musi być jak najszybciej nastawione (repozycja) i odpowiednio unieruchomione. Kolejne zwichnięcia, są dowodem uszkodzenia obrąbka i niestabilności stawu. Metodą leczenia jest operacja. Każde następne zwichnięcie może spowodować uszkodzenia części kostnej panewki i głowy kości ramiennej (uszkodzenie Hill-Sachsa) oraz chrząstki.

Uszkodzenie Hill-Sachsa to wgłębienie tylnej strefy głowy kości ramiennej, spowodowane uciskiem o panewkę w pozycji zwichnięcia. Wielkość i głębokość tego zniekształcenia mogą się powiększać przy kolejnych zwichnięciach i powodować nasilenie niestabilności stawu ramiennego.

Celem operacji jest anatomiczna naprawa stawu ramiennego: czyli przymocowanie obrąbka panewki w jego naturalnym miejscu na panewce łopatki. Lapidarnie mówiąc tak jak w kole samochodowym, naciągnąć oponę na felgę i ją tam przymocować. Mocujemy oderwany obrąbek kotwicami (tytanowe/ wchłanialne / PEEK)

Operacja wykonywana jest artroskopowo w znieczuleniu splotowym / ogólnym. Wystarczają 2-3 nacięcia skóry po 1-1,5 cm. Najczęściej do stabilizacji obrąbka używa się implantów z PEEK lub wchłanialnych.

Dzień po operacji zmieniany jest opatrunek. Pobyt w szpitalu 1 dzień. Szwy usuwa się 7-14 dni po zabiegu. 6 tygodni konieczne jest unieruchomienie barku w ortezie (typu Gilchrist np. Arm Fix). Od pierwszego dnia po zabiegu, dozwolony jest ruch ręki i łokcia bez ograniczeń.
Rehabilitacja przez 3 tygodnie to ćwiczenia łokcia, nadgarstka i ręki. Po około 20 dniach dozwolone jest zgięcie do przodu i odwiedzenie do 90 stopni, od 7 tygodnia po stabilizacji wykonywane są ćwiczenia bez ograniczenia zakresu ruchu. Przez 7 tygodni zabroniona jest rotacja zewnętrzna (powodem jest tendencja przemieszczenia głowy kości ramiennej do przodu przy tej rotacji ) aby nie uszkodzić ponownie gojącego się obrąbka panewki.

Sporty kontaktowe (piłka nożna, siatkówka itd.) po 6-12 miesiącach.

Więcej informacji:

• Stabilizator barky fimry Medi
• Animacja naprawy obrąbka panewki