Schorzenia barku

Stożek rotatorów (rotator cuff)

Stożek rotatorów składa się ze ścięgien 4 mięśni: nadgrzebieniowego, podgrzebieniowego, podłopatkowego i obłego mniejszego.
Mięśnie te stabilizują głowę kości ramiennej w stawie ramiennym i są odpowiedzialne za ruch barku.

Uszkodzenia urazowe lub zwyrodnieniowe przyczepu stożka rotatorów powodują bóle, brak siły, ograniczenie ruchomości i niestabilność stawu ramiennego. Brak stabilności stawu ramiennego predysponuje do zmian zwyrodnieniowych i uszkodzeń innych struktur stawu. Najczęstsze zmiany pourazowe lub zwyrodnieniowe widzimy w przyczepie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego. Często są wynikiem zespołu ciasnoty podbarkowej.

Najczęściej zerwanie przyczepu stożka rotatorów powoduje brak siły przy odwiedzeniu i bóle. Leczenie zachowawcze, czyli rehabilitacyjne rzadko przynosi poprawę stanu pacjenta. Metodą terapii jest operacja artroskopowa lub otwarta, naprawa przyczepów ścięgien stożka rotatorów.

Przy artroskopowej rekonstrukcji wykonuje się 3-5 nacięć skóry około 1 cm. Wyniki są najlepsze, jeśli udało się zrekonstruować anatomiczne miejsce przyczepu uszkodzonego ścięgna. Długi czas od zerwania pogarsza wyniki, ponieważ ścięgna się obkurczają i tracą witalność, dlatego zaleca się zabieg operacyjny wykonać jak najszybciej po zdiagnozowaniu.

Zabieg operacyjny wykonujemy artroskopowo (w wyjątkowych przypadkach na otwarto) w znieczuleniu splotowym (znieczulenie miejscowe) i ogólnym. W dniu po operacji zmienia się opatrunek i usuwa dren (sączek). Od pierwszego dnia po zabiegu pacjent rozpoczyna ćwiczenia, w łokciu i ręce bez ograniczeń. Wypis do domu w 1-2 dniu po operacji. Szwy usuwa się po 7-14 dniach po zabiegu.

Rehabilitacja od pierwszych dni po artroskopii, konieczne jest unieruchomienie barku. W zależności od rozległości uszkodzenia w ortezie typu Gilchrist lub w poduszce odwodzącej. Instruktaż ćwiczeń jest standardem. Ćwiczenia aktywne po 6-12 tygodni.